طلاق خلع چیست؟
طلاق خلع یکی از اقسام طلاق در قانون مدنی ایران است. در این نوع طلاق، زن به دلیل کراهتی که از شوهر خود دارد، در مقابل پرداخت مالی به او، طلاق می‌گیرد. مالی که زن به شوهر خود می‌دهد ممکن است عین مهر، معادل آن و یا بیشتر یا کمتر از مهریه باشد. این مال به فدیه گفته می‌شود و می‌تواند دین، منفعت یا عین باشد.
برای اینکه طلاق مشمول عنوان طلاق خلع باشد، لازم است که زن از شوهر خود چنان کراهت و بیزاری داشته باشد که به هیچ وجه قادر به ادامه زندگی با او نباشد. همچنین، زن برای اینکه شوهر خود را راضی به طلاق سازد، مالی را به وی می‌دهد. در طلاق خلع، مالی که زن به شوهر خود می‌دهد می‌تواند بیشتر از مهریه باشد.
ارکان طلاق خلع شامل دو رکن است: اول، کراهت و بیزاری زن از شوهر خود و دوم، پرداخت مالی به شوهر. پس از اجرای صیغه طلاق، رابطه زوجیت بین زن و شوهر منقطع می‌شود. با توجه به نوع طلاق، آثار حاصله از آن متفاوت خواهد بود. در طلاق خلع، زوج باید در ایام عده از رجوع زوجه به بذل آگاهی یابد تا بتواند به طور متقابل حق خود را اعمال کند. در صورتی که زوج از این امر (رجوع زوجه به بذل) آگاهی نداشته باشد، رجوع زوجه به بذل باطل خواهد بود. در صورتی که زن به شوهر خود مالی را به عنوان فدیه پرداخت کرده باشد، زوج بدون باز پس دادن فدیه به او رجوع کند، همان ازدواج قبلی احیا می‌شود و همان مهریه ثابت خواهد بود.
چگونه می‌توان طلاق خلع را درخواست کرد؟
برای درخواست طلاق خلع، زن باید به دادگاه خانواده مراجعه کند و درخواست خود را به صورت کتبی ثبت کند. درخواست باید شامل نام و نشانی زوجین، دلایل کراهت زن از شوهر، مبلغ فدیه و شرایط پرداخت آن باشد. پس از ثبت درخواست، دادگاه باید به محض امکان، جلسه رسیدگی را برگزار کند و در صورت تایید شرایط طلاق خلع، حکم طلاق را صادر می‌کند.
در صورتی که شوهر اعتراض کند، می‌تواند در مدت 20 روز از تاریخ صدور حکم، در دادگاه تجدیدنظر اعتراض کند و درخواست کند که مجدداً به دعوای طلاق خلعی بپردازد.
در طلاق خلع، زن به شوهر خود مالی پرداخت می‌کند و در مقابل طلاق می‌گیرد. مال ممکن است عین مهر، معادل آن و یا بیشتر یا کمتر از مهریه باشد. به مالی که زن به شوهر می‌دهد فدیه گفته می‌شود.
