Vitiate یک فعل انگلیسی است که به معنای تضعیف کردن، فاسد کردن، خراب کردن، تلف کردن و تخریب کردن مفهوم می‌دهد. تلفظ این واژه به صورت /ˈvɪʃ.i.eɪt/ است.
این واژه در متون حقوقی و قانونی بسیار استفاده می‌شود و به معنای تخریب یا تضعیف اعتبار یا اثربخشی یک قرارداد، توافق، قانون و غیره است. به عنوان مثال، اگر یک شرط قراردادی به گونه‌ای تعریف شود که باعث تضعیف اعتبار قرارداد شود، آن شرط به طور قانونی بی‌اعتبار خواهد بود.
مترادف‌های Vitiate عبارتند از: undermine، weaken، impair، damage، spoil و corrupt. متضادهای این واژه شامل: strengthen، enhance و improve می‌شوند.
ریشه شناسی این واژه به لاتین “vitiare” با معنای “تخریب کردن” بازمی‌گردد.
اولین مورد استفاده از این واژه در قرن ۱۵ام میلادی بوده است. در این دوره، این واژه در متون حقوقی و قانونی به کار رفته است.
در گرامر، Vitiate یک فعل منتظم است و فرم‌های آن به شکل زیر است:
– حال ساده: vitiate
– گذشته ساده: vitiated
– مصدر اسم: vitiating
– صفت: vitiated
برای مثال:
– The presence of counterfeit goods vitiated the company’s reputation. (حضور کالاهای تقلبی، اعتبار شرکت را تضعیف کرد.)
– The judge ruled that the evidence had been vitiated by police misconduct. (قاضی حکم داد که شواهد به دلیل نقض قانون توسط پلیس، تضعیف شده‌اند.)
