لغت “Reluctant” به معنای “ناخوشایند”، “ناخواسته”، یا “نیمه رضایت دادن” است. این واژه از فعل “reluct” به معنای “عدم تمایل” یا “مقاومت” به دست آمده است. تلفظ آن به صورت /rɪˈlʌktənt/ است.
معنای “Reluctant” به معنای عدم تمایل یا مقاومت در انجام یک کار یا قبول یک پیشنهاد استفاده می‌شود. این واژه معمولاً برای بیان عدم رضایت، تردید، یا ناراحتی در مورد انجام یک کار استفاده می‌شود. به عنوان مثال، “He was reluctant to accept the job offer” به معنای “او ناخواسته برای پذیرفتن پیشنهاد کار تردید داشت” است.
در گرامر، “Reluctant” یک صفت است و می‌تواند قبل از اسم قرار بگیرد. به عنوان مثال، “She was a reluctant participant in the meeting” به معنای “او یک شرکت‌کننده ناخواسته در جلسه بود” است.
مترادف‌های “Reluctant” عبارتند از: hesitant، unwilling، unwilling، resistant، disinclined، و loath. متضادهای آن شامل: eager، willing، enthusiastic، و keen می‌شوند.
تاریخچه و ریشه شناسی “Reluctant” به دوره‌های قدیمی بازمی‌گردد. این واژه از کلمه لاتین “reluctans” به معنای “مقاومت کننده” یا “عدم تمایل” گرفته شده است. در طول زمان، شکل واژه به “reluctant” تغییر کرده است.
اولین مورد استفاده از “Reluctant” در انگلیسی ممکن است در قرن ۱۷ میلادی باشد، اما استفاده رایج از این واژه در زبان انگلیسی در قرن ۱۹ میلادی آغاز شد.
به طور خلاصه، “Reluctant” به معنای عدم تمایل یا مقاومت در انجام یک کار استفاده می‌شود. این واژه صفتی است و می‌تواند در جملات مختلف به کار رود. تلفظ آن به صورت /rɪˈlʌktənt/ است.
