Plaintiff یک لغت حقوقی است که در سیستم حقوقی انگلیسی و آمریکایی استفاده می‌شود. این لغت به شخص یا نهادی اطلاق می‌شود که در یک دادگاه یا فرایند قضایی، ادعاکننده و خواهان است. Plaintiff عموماً در یک دعوی حقوقی، شخص یا نهادی است که ادعاها و شکایت‌های خود را در مورد یک موضوع خاص به دادگاه ارائه می‌دهد و از دادگاه خواستار تصمیم‌گیری و اجرای حقوق خود می‌شود.
تلفظ آنلاین لغت Plaintiff به صورت /ˈpleɪntɪf/ است.
مثال‌هایی از کاربردها و نقش‌های Plaintiff عبارتند از:
1. در یک دعوی حقوقی، شخص یا نهادی که از طرف خود ادعاها و شکایت‌ها را به دادگاه ارائه می‌دهد، به عنوان Plaintiff شناخته می‌شود. به عنوان مثال، در یک دعوی طلاق، همسری که درخواست طلاق را می‌دهد، به عنوان Plaintiff عمل می‌کند.
2. در یک دعوی مدنی، شخص یا نهادی که از طرف خود خسارت یا ضرری را ادعا می‌کند و خواستار جبران آن است، به عنوان Plaintiff عمل می‌کند. به عنوان مثال، در یک دعوی تصادف، فردی که به عنوان نتیجه تصادف آسیب دیده است و خواستار جبران خسارت است، به عنوان Plaintiff شناخته می‌شود.
مترادف‌های لغت Plaintiff عبارتند از “complainant” و “claimant”. این مترادف‌ها همچنین به شخص یا نهادی اطلاق می‌شوند که در یک دعوی حقوقی به عنوان Plaintiff عمل می‌کنند.
متضاد لغت Plaintiff عبارت است از “defendant” که به شخص یا نهادی اطلاق می‌شود که در یک دعوی حقوقی به عنوان متهم یا مدعی مقابل عمل می‌کند.
درباره تاریخچه و ریشه شناسی لغت Plaintiff، این لغت از واژهٔ فرانسوی “plaintif” به معنی “شکایت کننده” گرفته شده است. در طول تاریخ، این لغت به عنوان یک اصطلاح حقوقی در سیستم حقوقی انگلیسی و آمریکایی به کار برده شده است.
اولین مورد استفادهٔ لغت Plaintiff در قوانین انگلیسی و آمریکایی به طور دقیق مشخص نیست، اما از قرن ۱۴ میلادی به بعد، این لغت به طور گسترده در سیستم حقوقی استفاده می‌شود.
در مورد توضیحات گرامری، لغت Plaintiff یک اسم مفرد است و جمع آن “plaintiffs” است. همچنین، این لغت به صورت مذکر استفاده می‌شود.
