Ostentatious یک لغت انگلیسی است که به معنای “نمایشی”، “آشکار” و “ظاهری” استفاده می‌شود. این واژه از فرانسوی “ostentation” مشتق شده است که به معنای “نمایش” و “آشکارسازی” است. تلفظ این لغت به صورت /ɒˈstɛnˈteɪʃəs/ است.
Ostentatious به عنوان صفت به کار می‌رود و به چیزها یا رفتارهایی اشاره دارد که به منظور جلب توجه دیگران و نمایش ثروت، قدرت یا استعداد استفاده می‌شوند. این لغت معمولاً به منظور توصیف اشخاصی استفاده می‌شود که به طرز غیرضروری و بیش از حد، ثروت و استعداد خود را نمایش می‌دهند.
مثال‌هایی از استفاده از این لغت عبارتند از:
– “او با خودروی لوکس و لباس‌های گران‌قیمتش به جشن حضور پیدا کرد و به نظرمان رسید که این رفتارش خیلی ostentatious است.”
– “منزل او با دکوراسیون شیک و لوکس و مبلمان گران‌قیمت، یک ظاهر ostentatious دارد.”
مترادف‌های Ostentatious عبارتند از: showy، flashy، flamboyant و extravagant. از سوی دیگر، متضادهای این لغت عبارتند از: modest، understated و unpretentious.
تاریخچه و ریشه شناسی این لغت به دورهٔ قرون وسطایی بازمی‌گردد. در آن زمان، ostentatious به معنای “نمایشی” و “آشکار” استفاده می‌شد و در طول زمان به معنای فعلی خود تحول یافت.
اولین مورد استفادهٔ این لغت در ادبیات انگلیسی در قرن چهاردهم ثبت شده است. در این دوره، ostentatious به معنای “نمایشی” و “آشکار” در ارتباط با نمایش‌های مذهبی و مراسمات دینی استفاده می‌شد.
در نتیجه، ostentatious یک لغت استفاده‌شده در زبان انگلیسی است که به چیزها یا رفتارهایی اشاره دارد که به منظور جلب توجه دیگران و نمایش ثروت، قدرت یا استعداد استفاده می‌شوند. این لغت در ادبیات انگلیسی از قرن چهاردهم به کار گرفته شده است و مترادف‌هایی مانند showy و flashy دارد.
