Occupant یک واژه انگلیسی است که به معنای شخص یا اشیاءی که در یک مکان یا خودرویی قرار دارند، استفاده می‌شود. تلفظ این واژه به صورت /ˈɑːkjəpənt/ است.
مترادف‌های این واژه عبارتند از resident، tenant، inhabitant و dweller. متضاد آن نیز vacant یا unoccupied است.
تاریخچه و ریشه شناسی این واژه به قرن 16 میلادی بازمی‌گردد، از واژه‌ی لاتین occupantem به معنای “شخصی که یک مکان را اشغال می‌کند”، به دست آمده است.
اولین مورد استفاده از این واژه در انگلیسی، در سال 1591 میلادی در نمایشنامه‌ی “The Troublesome Raigne of John, King of England” اثر شاعر انگلیسی ویلیام شکسپیر بوده است.
در گرامر، occupant به عنوان یک اسم مفعول (gerund) به کار می‌رود. به عنوان مثال، در جمله “The occupant of the apartment is a doctor”، occupant به عنوان فاعل جمله عمل اشغال کردن را انجام داده و به عنوان اسم مفعول به کار رفته است.
استفاده از این واژه در زبان انگلیسی بسیار رایج است و در مواردی مانند توضیح وضعیت یک خودرو، تعیین مالکیت یک ملک، یا توصیف شخصیت‌های داستانی نیز به کار می‌رود.
