Misfortune یک واژه انگلیسی است که به معنای بدبختی، بدشانسی، آفت، مصیبت و سانحه استفاده می‌شود. تلفظ این واژه به صورت /mɪsˈfɔːrtʃən/ است.
کاربردهای واژه Misfortune در زبان انگلیسی بسیار گسترده هستند. این واژه معمولاً برای توصیف وضعیت‌های نامطلوب و ناخوشایندی استفاده می‌شود که برای فرد یا جامعه‌ای رخ می‌دهد. به عنوان مثال، می‌توان به مصیبت‌هایی مانند از دست دادن کار، بیماری، فوت عزیزان، زلزله، سیلاب و … اشاره کرد.
مترادف‌های واژه Misfortune عبارتند از: adversity، calamity، catastrophe، disaster، hardship، misadventure، mishap، tragedy و واژه متضاد آن، Fortune، به معنای خوشبختی و شانس است.
ریشه شناسی و تاریخچه واژه Misfortune به قرن چهاردهم بازمی‌گردد و از دو کلمهٔ فرانسوی mis و fortune تشکیل شده است. در آن زمان، این واژه به معنای “بدشانسی” و “بدبختی” استفاده می‌شد.
در گرامر، Misfortune یک اسم است که می‌تواند به عنوان مفعول، فاعل، مفعول مستقیم و یا مفعول غیرمستقیم در جمله به کار رود. به عنوان مثال:
– She suffered a great misfortune when her house burned down. (مفعول)
– Misfortune struck the small town when a tornado hit. (فاعل)
– The misfortune of losing his job left him feeling hopeless. (مفعول مستقیم)
– He blamed his misfortune on the bad luck of others. (مفعول غیرمستقیم)
در نهایت، باید توجه داشت که واژه Misfortune یک واژهٔ رسمی و تخصصی در زبان انگلیسی است که در متون ادبی، روزنامه‌ها، مجلات و متون تخصصی به کار می‌رود.
