لغت “merit” در زبان انگلیسی به معنای ارزش، استحقاق، و شایستگی استفاده می‌شود. این واژه از ریشه لاتین “meritum” گرفته شده است که به معنای “اعمال” یا “کارها” است. تلفظ این واژه به صورت /ˈmɛrɪt/ است.
معانی و کاربردهای لغت “merit”:
– در مفهوم عمومی، merit به معنای ارزش یا شایستگی استفاده می‌شود. به عنوان مثال، می‌توان گفت “This idea has merit” به معنای “این ایده ارزش دارد” است.
– در حوزه تحصیلی و شغلی، merit به معنای استحقاق و شایستگی برای دستیابی به موفقیت و پیشرفت استفاده می‌شود. به عنوان مثال، “She was promoted based on her merit” به معنای “او به دلیل شایستگی‌هایش ارتقا یافت” است.
– در حوزه حقوق، merit به معنای ارزش قانونی یا اصلی یک پرونده استفاده می‌شود. به عنوان مثال، “The case was dismissed on its merits” به معنای “پرونده بر اساس ارزش‌های خود رد شد” است.
مترادف‌ها و متضادها:
– مترادف‌های لغت “merit” عبارتند از: worth, value, excellence, virtue.
– متضادهای لغت “merit” عبارتند از: demerit, fault, deficiency.
تاریخچه و ریشه شناسی:
لغت “merit” در انگلیسی باستان به صورت “merite” استفاده می‌شد و از زبان فرانسوی به زبان انگلیسی وارد شده است. ریشه این واژه به زبان لاتین بازمی‌گردد که از فعل “mereri” به معنای “استحقاق داشتن” گرفته شده است.
اولین مورد استفاده:
اولین مورد استفاده از لغت “merit” در انگلیسی باستان در قرن 12 میلادی ثبت شده است. این واژه در آثار ادبی و قانونی آن دوران استفاده می‌شد.
توضیحات گرامری:
لغت “merit” در زبان انگلیسی به عنوان یک اسم (noun) و فعل (verb) استفاده می‌شود. به عنوان اسم، معمولاً به صورت مفرد و جمع به کار می‌رود و می‌تواند به صورت موجود یا ناموجود بیان شود. به عنوان فعل، می‌تواند به صورت مصدر (infinitive)، حال ساده (present simple)، گذشته ساده (past simple) و سایر اشکال زمانی به کار رود. به عنوان مثال، “He merits a promotion” به معنای “او ارزش ارتقا را دارد” است.
