Blatant یک لغت انگلیسی است که به معنای بی‌حیا، بی‌شرم، بی‌ادب، بی‌احترام، بی‌شوخی، بی‌پروا و بی‌توجه به احترامات و نظرات دیگران به کار می‌رود. تلفظ این لغت به صورت /ˈbleɪ.tənt/ است.
کاربردهای این لغت در مواردی استفاده می‌شود که یک شخص یا یک رفتار بسیار بی‌ادبانه، بی‌شرمانه و بی‌احترامانه دارد. به عنوان مثال، می‌توان به یک رفتار بی‌حیا و بی‌ادبانه در جمع، یک تبلیغ بی‌شرمانه و نامناسب، یا یک رفتار بی‌احترامانه در مقابل قوانین و مقررات اشاره کرد.
مترادف‌های این لغت شامل: shameless، impudent، insolent، brazen، audacious، و disrespectful هستند. متضادهای این لغت شامل: polite، respectful، modest، و courteous هستند.
ریشه شناسی این لغت به قرن 16 میلادی بازمی‌گردد و از کلمهٔ فرانسوی blatir به معنای “صدای بلند و بلند” گرفته شده است.
اولین مورد استفاده از این لغت در نمایشنامهٔ “تارتوف” اثر بن جانسون در سال 1606 میلادی ثبت شده است. در این نمایشنامه، کاراکتری به نام “ابوت” به عنوان یک شخص بی‌حیا و بی‌شرمانه توصیف شده است.
در گرامر، blatant به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند قبل از یک اسم قرار بگیرد. به عنوان مثال: “a blatant lie” به معنای “یک دروغ بی‌حیا” است. همچنین، این لغت می‌تواند به عنوان قید به کار رود و به معنای “با بی‌حیا” به کار برود. به عنوان مثال: “He blatantly ignored my request” به معنای “او با بی‌حیا درخواست من را نادیده گرفت”.
