قانون کارما چیست
قانون کارما یک مفهوم دینی و فلسفی در فرهنگ هندو و بودایی است که به معنای عملکرد فرد در زندگی است. کارما به معنای نتیجه اعمال انسان است که اگر خوب باشد، موجب سعادت و اگر بد باشد، موجب گرفتاری او می‌شود. به عبارت دیگر، هر کس به دلیل اعمال خود، نتیجه آن را در زندگی خود خواهد دید. در فرهنگ هندو، کارما به عنوان یکی از اعتقادات دینی مطرح است که نخستین بار و به تفصیل در متون اوپانیشادی بیان شده است.
قانون کارما در جوامع شرقی به معنای سنتی مورد قبول است و به این معناست که رفتارهای آدمیان بر کیفیت زندگی آنها در این دنیا و دنیای بعدی تأثیر می‌گذارد. در حالی که در جوامع غربی، کارما مفهوم معنوی ندارد و به عنوان یک مفهوم فلسفی مطرح نیست.
قانون کارما به عنوان یکی از اعتقادات دینی و فلسفی، در زندگی افراد تأثیرگذار است و برای جامعه‌های شرقی، به عنوان یک راهنمایی برای رفتار در زندگی شناخته می‌شود. در جامعه‌های شرقی، افراد به این باورند که با انجام کارهای خوب، می‌توانند نتایج مثبتی در زندگی خود ببینند و با انجام کارهای بد، ممکن است با نتایج منفی مواجه شوند. به عنوان مثال، اگر فردی به دیگران کمک کند، ممکن است در آینده به او کمک شود و اگر فردی به دیگران آسیب برساند، ممکن است در آینده با آسیبی مشابه مواجه شود.
در جامعه‌های شرقی، قانون کارما به عنوان یک راهنمایی برای رفتار در زندگی شناخته می‌شود و برای افرادی که به این باورند، می‌تواند به عنوان یک راهنمایی برای رفتار در زندگی مفید باشد. به عنوان مثال، در قانون کارما، به انجام کارهای خوب و اجتناب از کارهای بد توصیه می‌شود و این می‌تواند به افراد کمک کند تا در زندگی خود موفقیت بیشتری داشته باشند.
