خطاهای ما انسان‌ها در جستجوی شادمانی، بیشتر در مفهوم و درک اشتباهی از معنای واقعی شادمانی نهفته است. اغلب ما به دنبال شادی در خارج از خودمان می‌گردیم و این را در اشیاء، رویدادها و ارتباط با دیگران جستجو می‌کنیم. اما در واقع، شادمانی از درون ما خارج می‌شود و بازتابی از حالت ذهن و روح ماست.
یکی از خطاهای ما در جستجوی شادمانی، پیوسته بودن آن به اهداف خارجی و مصالح مادی است. ما به دنبال پول، قدرت، شهرت و امتیازات دیگر می‌گردیم و فکر می‌کنیم که اگر این همه چیز را داشته باشیم، شادمان خواهیم بود. اما بسیاری از افرادی که این همه موفقیت را کسب کرده‌اند، هنوز به شادمانی دست نیافته‌اند و درونی خالی و ناخوشایندی دارند.
دیگر خطا در جستجوی شادمانی، انتظار بی‌انتهایم ما از دیگران است. ما اغلب پیوسته به دنبال قبولی، تأیید و عشق دیگران هستیم و فکر می‌کنیم که اگر همه ما را دوست داشته باشند، شاد خواهیم بود. اما این نگرانی همواره باعث شده است که به اندازه کافی به خودمان احترام نگذاشته و به دیگران برای دریافت عشق و توجه اعتماد نکنیم.
همچنین، یکی از خطاهای ما در جستجوی شادمانی، نادیده گرفتن لحظه حاضر و زندگی در حال حاضر است. ما به طور مداوم به آینده فکر می‌کنیم و درگیر نگرانی‌ها و آرزوهای آینده‌ایم. این باعث می‌شود که با لحظه حاضر و لذت بردن از آن ارتباط کمتری برقرار کنیم و در نتیجه شادمانی را از دست می‌دهیم.
با این حال، برای رسیدن به شادمانی واقعی، باید در داخل خودمان جستجو کنیم. باید به ارزش‌ها و اولویت‌هایمان پی ببریم و زندگی را بر اساس آنها ترتیب دهیم. همچنین، باید خودمان را قبول کنیم و به خودمان عشق بورزیم تا بتوانیم عشق و توجه دیگران را به درستی دریافت کنیم.
همچنین، باید به لحظه حاضر توجه کنیم و لذت بردن از آن را یاد بگیریم. همین حالا و همینجا، در حضور خودمان و در محیطی که هستیم، می‌توانیم شادمانی را تجربه کنیم.
بنابراین، برای جستجوی شادمانی در زندگی، نیاز است که از اهداف خارجی و انتظارات بی‌انتهایمان دست برداریم و به داخل خودمان برویم. باید به خودمان و لحظه حاضر ارزش بدهیم و زندگی را با عشق و قدردانی تجربه کنیم.
