تداخل موج به پدیده ای اشاره دارد که زمانی رخ می دهد که دو یا چند موج در یک نقطه زمانی و مکانی به هم می رسند. تداخل موج عبارت است از همپوشانی پیک (اوج) و گره (کم) دو موج که در نتیجه یک الگوی جدید برای موج حاصل ایجاد می شود.
تداخل موج می تواند مثبت یا منفی باشد، بسته به فاصله زمانی و تغییر در نوسانات بین دو موج. هنگامی که نوسانات دو موج منطبق و در یک فاز هستند، تداخل مثبت رخ می دهد که اوج را بزرگ می کند و قدرت موج حاصل را افزایش می دهد. برعکس، زمانی که نوسانات دو موج در فازهای متضاد باشند، تداخل منفی رخ می دهد که اوج را خنثی می کند و موج حاصل را ضعیف می کند.
تداخل امواج را می توان در بسیاری از کاربردهای علمی و فناوری استفاده کرد. به عنوان مثال در زمینه هایی مانند تشکیل موج و صنایع صوت و نور استفاده می شود. در صدا از تداخل امواج برای ایجاد امواج صوتی و ایجاد لایه های موسیقی و جلوه های صوتی مختلف استفاده می شود. در مورد نور، می توان از تداخل امواج برای تولید رنگ ها و دستیابی به درجه بندی ها و اشکال مختلف در نور استفاده کرد.
به طور کلی، تداخل امواج یک پدیده اصلی در علوم فیزیکی و مهندسی است که به درک ما از ماهیت امواج و تأثیر آنها بر محیط زیست و فناوری کمک می کند. مطالعه تداخل امواج، مبنای مهمی برای درک بسیاری از پدیده های فیزیکی و کاربرد آنها در زمینه های مختلف فراهم می کند.
